คิด คิด คิด

ช่วงนี้ ทำงานค่อนข้างหนักทีเดียว 

อาจจะเป็นเพราะเป็นงานในแบบที่ชอบ และอยากทำมานาน

ก็เลยทำ ทำ ทำ ทำ ทำ และ 90% ของงานเป็นการคิด คิด คิด คิด

มีเวลาว่างมาดูจิต นาน ๆ หน เห็นแล้วก็รีบเลือนไป เพราะกลัวจะลืม เรื่องที่คิดอยู่

มีสติแวบมาก็กลับไปเพ่งกับความคิดต่อ การปฏิบัติช่วงนี้จึงหย่อน ๆ ไป

ก็มีหยุดคิดบ้างเหมือนกันว่าจะเอาอย่างไรดี 

ใจนึงก็อยากจะทำให้ได้ตามเป้าก่อน ยังมีโครงการอีกเยอะแยะที่อยากจะทำ

แต่แค่งานที่ทำตอนนี้ ก็แทบจะใช้เวลาที่มีไปจนหมด

ไหนจะโครงการต่าง ๆ ที่วางไว้สำหรับปีหน้าที่กำลังจะมาถึง

ตอนทำงานมันก็มันส์ในอารมณ์แหละนะ อยากทำมานานแล้ว

แถมได้เจอคนคอเดียวกันอีก ก็เลยคิด หมกมุ่น และฟุ้ง ๆ ได้ทั้งวัน

แต่พอมีเวลาได้อยู่กับตัวเอง เวลาที่สติกระโดดขึ้นมาขวาง กระแสความคิด

ก็จะรู้สึกกลัวและเร่าร้อน อยู่ในอก 

อยากจะบวช อยากกลับไปดูจิต อยากอยู่ในที่สัปปายะ

...

รู้สึกช่วงนี้ จะคิดถึงเรื่อง ว่าออกไปบวชเลยตอนนี้จะดีไหม ไหน ๆ สุดท้ายเราก็จะบวช

ทำไมไม่บวชมันเสียแต่ตอนนี้เลย ... แต่พอนึกไปนึกมา ก็คิดว่าบวชตอนนี้ ก็คงยังไม่ได้อะไร

สติก็ยังไม่เ้ข้มแข็ง ดูไปลึก ๆ แล้ว บวชเพราะความอยากซะมากกว่า ... อยากสงบ อยากหนีความวุ่นวาย

อยากไม่ต้องแบกรับความรับผิดชอบทางโลก อยากหลบจากปัญหาที่มีอยู่

วันนี้เลยเป็นอีกวันที่เตือนตัวเองว่า เอาไว้ให้สติเข้มแข็ง และไม่ต้องหลีกหนีภาระทางโลกก่อนละกัน

แล้วค่อยไปบวช เผื่อจะได้เอาประสบการณ์ไปช่วยคนอื่นเค้าได้ 

ปล. แต่อยากไปบวชแล้วจริง ๆ นะ -*- เป็นคนโลเลฟุ้งซ่านนะเนี่ย