ตาลุง : ไฟแชค

- วันนี้เอ็งมีสิ่งใดมาเสนออีก
+ นี่ลุง วันนี้ติดมาแค่นี้
- นี่มัีนสิ่งใดกัน หรือจะเป็นกระบอกน้ำเยี่ยงคราก่อน
แต่เพียงเท่านี้คงไม่พอดับกระหายดอก
+ ไม่ใช่หรอกลุง อันนี้เรียก ไฟแชค ไว้จุดไฟ
- ข้าเห็นของวิเศษเอ็งไม่น้อยแล้ว มิประหลาดใจอันใดดอก แสดงมาเถิด
+ งั้นลุงดูนี่นะ

แชะ ๆ ๆ ฟู่ ๆ ๆ

- พวกเอ็งสิ้นคิดกันแล้วหรือไร ของสิ่งนี้ไว้จุดไฟ มันส่งเสียง แชะ แชะ พวกเอ็งจึงเรียกมันว่าไฟแชะรึ
+ 5555 เออใช่แฮะ ลุงนี่ก็เข้าใจสังเกตุนะ
- ไอ้เด็กน้อยผู้นี้ ตัวกูนี้เป็นถึงปราชเมธีแห่งกรุงศรี มีหรือจะสู้ปัญญาเด็กอย่างเอ็งมิได้
แต่ข้าสงสัยอยู่สิ่งหนึ่ง เหตุใดของสิ่งนี้ จึงใช้น้ำมาก่อเกิดไฟ
+ อ่า อันนี้มันไม่ใช่น้ำอะลุง มันเป็นแก็สเหลว มั๊ง ผมก็ไม่แน่ใจ แต่เอาเป็นว่ามันไม่ใช่น้ำเปล่าละกัน
- ชั่วเวลาไม่ช้าไม่นาน สิ่งอันไม่ควรเกิดก็บังเกิดได้ น้ำเคยใช้ดับไฟ พอถึงเวลาผ่านไปน้ำก็ใช้จุดไฟได้
+ โหลุง แค่นี้อะเด็ก ๆ นี่ เด๋วคราวหน้าจะเอาของเจ๋งกว่านี้มาให้ดู ลุงลองนึกดูนะ ลุงเอาก้อนหินแนบหู แล้วคุยกับเมียลุงที่เมืองสุพรรณได้เลยหละ คราวก่อนลุงเล่าว่าพระนเรศจะทรงยกทัพออกไปรับศึก พระยาพะสิมกับพระยาพุกาม ที่แถวนั้นนี่ฝากหินก้อนนึงไปให้เมียลุง จะได้คุยกันได้ ลุงจะได้ไม่เป็นห่วงไง
- เออ ให้มันจริงเถอะ